Een nieuw gedicht van Piet van Horssen, zoals we altijd gewend waren te lezen in het clubblad. Nu ook op onze website!
de lof der traagheid
toen - toen moest het altijd maar sneller
goede tegenstand maakte ons feller
slimme schema’s gaven ons de snelheid
wedstrijden zorgden voor tempohardheid
we trainden ons het snot voor de ogen
we waren ten diepste bevlogen
er waren geen grenzen gesteld
als je won dan was je de held
nu - nu begint de kalender dun te worden
vlak is de weg en laag zijn de horden
het heilige vuur is langzaam geblust
in traagheid schuilt een onvermoede lust
hoe langer de trimloopjes duren
hoe minder de spieren verzuren
er is ruim tijd om naar de omgeving te kijken
en je kunt op ’t gemakje de finish bereiken
er schuilt een groot genot in traagheid
het geeft een nieuwe werkelijkheid
de palmares ligt nu onder het stof in een la
en biertjes mogen in plaats van spa
les - dit is mijn ultieme quote
loop relaxed in je avondrood
en ben je jong en doelgericht
doe je best en negeer dit gedicht
aldus een oude atleet die dit stelt
en verder niets meer meldt
of toch;
een duurloop van 14 km voor een marathon?
geniaal ! ‘k heb nooit geweten dat het kon
pieter van horssen
9 januari 2016